دعاهای مجرب ویژه ماه مبارک رمضان

 منبع عکس زیر وبلاگ http://5354.blogfa.com

بهترین زمان جهت انجام دعاهای مجرب، ماه مبارک رمضان است و دیگر زمانی از این نیکوتر نمی توان توصیه نمود.

رمضان

عزیزان روزهای مبارکی است و با شما ارتباط دارم چه ان ها که روزه دارند و چه آن هایی که عذری در روزه داری دارند اما حسرت روزه داری در دل آن هاست ضمیر تابناک و نورانی دارید و فضای مجازی را معطر کرده اید و در این روزهای معنوی همه ی ما می توانیم برکات و ثمرات و خیرات فراوان ببریم و سرمایه ی روحی عظیم برای آینده ی خویشتن بیندوزیم. از رمضان گذشته تا این رمضان نشیب و فراز بسیار بر همه ی ما بگذشته است و امیدوارم این حرکت ها همه رو به کمال باشد تحولات میمون و خجسته ای باشد و ما را در سبیل(راه) هدایت یاری کند و نشانه های رشد را به ما نشان بدهد. موضوع ما رمضان و پیامبر شدن است و نسبتی میان ماه رمضان و پیامبری هست. مقدمه ای را هم بر قرآن و رمضان سخن می رانم.

آشکار است که همه ی ما مسلمانان می دانیم که ماه رمضان به اصطلاح بهار قرآن است. وقتی که مومنان یکی از مهمترین عبادات خود را خواندن قرآن و تأمل بر قرآن می دانند اما ارتباط و نسبت قرآن و رمضان بسی بیشتر از این است و من می کوشم که پاره ای از آن زوایا را کاوش کنم و اشکار کنم و این ارتباطات چند گانه را بازنمایم و مهمتر از همه توضیح بدهم که برای امروز ما این ربط و نسبت چگونه معنا دارد و چگونه تعریف می شود و ما چرا باید علی الخصوص در این ماه به این کتاب مقدس آسمانی روی کنیم و از آن بهره بیندوزیم. قرآن در ماه رمضان نازل شده است تنها موردی که ماه رمضان در قران نام برده شده است همین جاست که: شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلاَ يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ. از این آیه برمی آید که قران در ماه رمضان نازل شده و به همین دلیل برادران اهل سنت بعثت پیامبر را در ماه رمضان می گیرند و ما شیعیان در ماه رجب. اما این که چرا این چنین شده سخن بسیار است و دعوت می کنم که هر عزیزی تمایل دارد بداند سرچ نماید و به جواب برسد. پیامبر ما در ماه رمضان قبل از رسیدن به پیامبری در رمضان سال ها خلوت نشینی می کرد در غار حرا و در ماه های رمضان به اون غار پناه میبرد.

خدیجه همسر ایشان غذا و آب برای او میبرد. ما به درستی نمی دانیم که پیامبر چه عبادتی می کرد، چه ریاضتی می کشید و چه تأملاتی و مراقباتی با خود داشت اما نفس کناره گیری، گوشه گیری و کناره گیری از خلق و دست کم یک ماه تمام را در حالت انزوا و انعزال به سر بردن، مراقبه و تأمل کردن، جان او را شکوفا می کرد و پیداست که از این امر لذت میبرد و الا طالب ادامه دادن آن نبود و اجباری هم در این کار و جود نداشت، مختارانه و مشتاقانه به این کار می شتافت بیرون از شهر می رفت و ماه رمضان هم در اوقات بسیار گرم و داغ در عربستان واقع می شد ولی این گرما مانع آن نمی شد که پیامبر تجربه خلوت نشینی خود را فروبگذارد و ترک کند. همین خلوت گزینی ها بود همین مراقبه ها و تأملات انفرادی بود که رفته رفته چراغ و شعله ی جان او را شعله ور کرد و ضمیر او را آماده ی پذیرفتن الهام کرد و نهایتا هم نتیجه بخشید و در همین ماه بود که میوه ی نبوت رو از درخت خلوت نشینی چید و جان او و کام او به این میوه ی شیرین، شیرین شد. لذا ورود ایات نخستین ماه مبارک رمضان، امر محتملی است.

آمادگی های روحی پیامبر و آن انجزابی و طلبی که در او بوجود آمده بود، وقوع این حادثه رو بسیار عینی و محتمل می کرد و همین بود هم که نتیجه داد و او به مقصد رسید. ما نمی دانیم که انگیزه ی نخستین پیامبر برای رفتن به غار و خلوت نشینی چه بود؟ مسلما خبر نداشت که پیامبر خواهد شد، بدیهی ست که چنین قول و قراری را با او نگذاشته بودند. خداوند در قران به پیامبر می فرماید تو خبر از کتاب و ایمان نداشتی این جان که در تو بارور شده است این کشفی که صورت گرفته است و این حقایقی که نو به نو ، تازه به تازه برای تو کشف می شود اینها مقولاتی ست که تو پاک پیش از این از اونها بی خبر بودی و دسترسی به آنها نداشتی، نه جایی آنها را خوانده بودی، نه کسی به تو گفته بود و نه خودت انتظار داشتی که به این متاع برسی و از نردبان ریاضت بالا بروی و به آسمان بعثت و نبوت برسی.

بنا براین اونچه که انگیزه ی او بود یکی هدایت باطنی الهی بود نوعی الهام غریزی ناخودآگاه در جان او، او را به این راه می کشاند، ان مسیری که مقصد میمون و مبارکی داشت و نهایتا هم او را به یک نهایت خجسته ای رساند که پیامبری باشد. این ها همه در ماه مبارک رمضان بود. یک پیام بسیار مهم دارد و می خواهم آن را خدمت شما عرض بکنم که ماه رمضان برای همه ی ما می تواند چنین آمادگی را برای ما پدید بیاورد و ما می توانیم در پایان ماه روزه داری چنین میوه های آبدار و شیرینی رو از درخت جانمان بچینیم و کام مان را شیرین کنیم. در حقیقت پیامبر تجربه ی خود را در اختیار ما نهاد. آری در رمضان ضرفیت به پیامبری رسیدن ما. نردبانی که او با آن بالا رفته بود در اختیار ما گذاشت و به ما گفت که من از این راه رفتم و به این مدارج و پیامبری رسیدم، شما هم می توانید امتحان کنید. در حقیقت راهی که رفته بود آشکارا رایگان در اختیار ما نهاد و نردبان را کنار نگذاشت و از کسی نپوشاند که آسمان اگر چه بام بلندی دارد اما من راه آن را بر شما نشان دادم. مولوی گویی از زبان پیامبر این بیت را گفت:

اگر چه بام بلند است آسمان مگریز           چه غم خوری ز بلندی که نردبان کردیم

اگر تو دیوی ما دیو را فرشته کنیم             اگر تو گرگی ما گرگ را شبان کردیم

یعنی این یک راهی ست که گرگ ها را شبان می کند، دیوها را فرشته می کند. این کیمیا همین کیمیای خلوت گزینی ست همین کیمیای ریاضت کشی ست. مولانا عینا تجربه ی پیامبر را می گوید:

گر تو این انبان ز  نان خالی کنی         پر ز گوهرهای اجلالی کنی 

اگر این معده را از نان خالی کنی گوهرهای پنهان، جای آن می نشیند. همین روزه داری و همین گرسنگی کشی، ما را به گنج هایی خواهد رساند. شب های رمضان پیامبر به بیداری می گذراند و اگر ما دولت می خواهیم باید خواب را کم کنیم. هم سحرخیزی می کرد و هم به پیروانش می گفت که سحر خیزی کنید، فایده ها دارد، منافع دارد. هم روزه می گرفت گرسنگی می کشید، ریاضت میبرد و هم به پیروانش این راه را توصیه می کرد. در حقیقت می خواست بگوید که پیامبر شدن، به دروازه های آسمان رسیدن و به آستانه ی آن رسیدن و از نردبان معنویت بالارفتن، امر نهان و امر محالی نیست، چیزی ست که در اختیار همگان است.

آغاز کار در این ماه رمضان است. ماه رمضان خود به خودی ارزشی ندارد آنکه در ماه رمضان می نشید روزه می گیرد و گرسنگی و تشنگی رو در خودش جذب می کند، ریاضت می کشد و خلوت نشینی می کند، اوست که قرآن بر او نازل می شود و این شکوفایی در جان محمد(ص) بود و در جان امت پیامبر هم می تواند اتفاق بیفتد. پیامبر این را در خلوت تجربه کرد اما به ما گفت که شما این را در اجتماع تجربه کنید، جان های ما ضعیف است، قلوب را باید در کنار همدیگر بگذارید تا یک میدان مغناطیسی عظیم بشود و قدرت جذب معنویات و حقیقت ها رو بیشتر پیدا کند. اراده ها و دل ها را در کنار یکدیگر قرار دهید و قدرتی که بدست می آید صدها برابر بیشتر از فضایی است که در خلوت به دست می آید، به همین سبب پیروان پیامبر، خلوت نشینی رو فرونهادند. پیامبر فرمود در اسلام رهبانیت نداریم رهبانیت امت من نشستن در مساجد و در کنار یگدیگر نشستن است. آنکه گفته شده است خلوت بگزینید این است که از بدان دوری بگزینید نه از خوبان. خوبان باید در کنار یکدیگر بنشینند پاکان باید با یکدیگر باشند و تجربه ها رو باهم قسمت کنند. وقتی که این طهارت ها، صفاها روی هم ریخته میشود و توده ی عظیم متراکمی پدید می شود آنگاه است که می شود نزول رحمت رو امید برد. آری دعا کردن در این فضاهاست که تاثیر خواهد کرد. اگر دعای مجرب را می خواهید تجربه کنید، دعا را در جمع بخوانید و اجابت ها را تجربه کنید. این روزهاست که دعاهای مجرب را می توان نیکوتر تجربه کرد. یک فرصتی است و یک امتیازی است که برای مقدمه ی زمان انجام هر دعای مجربی است.

نویسنده مقاله: حسین ربیعی   انتشار آزاد با ذکر نام و منبع بلامانع است