کلینی و ابن بابویه و دیگران با سند های معتبر از حضرت امام  محمد باقر علیه السلام روایت کرده اند که شبیه

هذلی به خدمت حضرت رسول صل الله علیه و آله آمدو گفت : یا رسول الله من پیر شده ام و قوه ام وفا نمی کند

به اعمالی که قبل از این خود را به آن عادت داده بودم از نماز و روزه و حج و جهاد پس مرا تعلیم کن کلامی که

خدا مرا به آن نفع بخشد و بر من سبک و آسان باشد .

حضرت فرمودند : هر گاه از نماز صبح فارغ شوی ده مرتبه بگو :

سُبْحَانَ‏ اللَّهِ‏ الْعَظِيمِ‏ وَ بِحَمْدِهِ‏ لَا حَوْلَ‏ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ‏ الْعَلِيِ‏ الْعَظِيمِ‏

تا خدا به تو به برکات این دعا از کوری و دیوانگی و خوره و پیسی و پریشانی و خرف شدن عافیت دهد .

شبیه گفت : یا رسول الله این برای دنیای من است . برای آخرت من چیزی بفرما . فرمودند : بعد از هر نماز بگو

اللَّهُمَّ اهْدِنِي مِنْ عِنْدِكَ وَ أَفِضْ عَلَيَّ مِنْ فَضْلِكَ وَ انْشُرْ عَلَيَّ مِنْ رَحْمَتِكَ وَ أَنْزِلْ عَلَيَّ مِنْ بَرَكَاتِكَ

سپس حضرت فرمودند : اگر بر این مواظبت کنی و عمدا تا وقت ترک نکنی وقتی به صحرای محشر در می آیی

هشت در بهشت برای تو گشوده می شود و از هر دری که می خواهی داخل شوی

منبع : ثواب الاعمال ص 145